विनय कुमार कसजुका कथा
आत्मघाती
मौरी !
माधे संक्रान्तिको दिन थियो । कुसुम र रेसम घाममा बसेर
तिलको लड्डु, ध्युचाकु, तरुल, सकरकन्द खाँदै थिए । अचानक
एउटा मौरी भुनभुन गर्दै खानेकुरामाथि उडन थाल्यो । कुसुमले
हात झट्कारेर मौरीलाई धपाउन खोजिन् ।
"ऐय्या" भन्दै कुसुमले हत्केला समातिन् र
रुन थालिन् । मौरीले उनको हत्केलामा चिलेछ ।
कुसुम रोएको सुनेर आमा के भयो ? भन्दै हेर्न आइन् ।
कुसुमको हत्केलामा मौरीले चिलेको ठाउँमा मौरीको खिल
बाकी रहेछ । आमाले हत्केलामा गडेको खिल निकालिन् ।
"एउटा मौरी हाम्रो खाने कुरा खान आएको थियो ।
कुसुमले हातले धपाउन खोज्दा टोकेजस्तो छ ।" रेसमले
आमालाई भनिन् ।
एउटा मौरी घाइते भएर भुईँमा छटपटाइरहेको थियो । मौरीलाई
देखेर कुसुम रुन छाडिन् । एक छिनपछि त्यो मौरी मर्यो
।
"मौरी किन आफै मरेको आमा ?" रेसमले जान्न
खोजिन् ।
आमाले भनिन्, "जीवजन्तुसँग शत्रुबाट जोगिनका लागि
कसैसँग सिङ हुन्छ, कसैसँग विष हुन्छ, त कसैसँग केही
अंग हुन्छ । जस्तै गुलाफको फूल टिप्न खोज्यो भने काँढाले
घोच्छ । सर्पलाई चलायो भने त्यसले टोक्छ । त्यसको दाँतमा
विष हुन्छ । बिच्छीको पुच्छरमा डस्ने काँढा र विष हुन्छ
। त्यस्तै अरिँगाल, बारुला र मौरीको पुच्छरमा तिखो सियोजस्तो
अंग हुन्छ जसलाई खिल भनिन्छ । कसैले मौरीलाई जिस्क्यायो
वा मार्न खोज्यो भने त्यसले शत्रुको जिउमा खिल गाडिदिन्छ
र त्यो खिल त्यसको पुच्छरबाट छुट्टिएर शत्रुको जिउमा
गडछ । तर खिल छुट्टिपछि मौरी मर्छ ।"
"तर र्सप, विच्छीले टोक्दा त तिनीहरू मर्दैनन्
नि आमा ! किन मौरीले चिल्दा मौरी मरेको ?" कुसुमले
जान्न खोजिन् ।
आफ्नो स्वतन्त्र राज्य पुनर्स्थापना गर्न खोज्ने प्यालेस्टिनी,
बेग्लै राज्य स्थापना गर्नखोज्ने श्रीलंकाका तमिलहरू
आफ्नो जिउभरि बम, गोला आदि विस्फोटक हतियार बाँधेर शत्रुलाई
पनि मार्छन् र आफू पनि मर्छन् । तिनीहरूलाई आत्मघाती
लडाकूहरू हुन्छन् भन्ने रेसमले सुनेकी थिइन् । यसैले
उनले भनिन्, "मौरीहरू आत्मघाती लडाकूहरू होलान्
नि त !"
तर मौरीजस्तो मेहनती जीवले किन आफ्नो रक्षा गर्नखोज्दा
आफै मर्नु परेको होला भन्ने कुसुमको खुल्दुली मेटिएन
। हुन पनि हो, मौरीले दिनभरि मेहनत गर्छ । दिनभरिमा
हजारौँ फूलहरू चहारेर मिठो, गुलियो, पोसिलो र गुनिलो
मह बनाउँछ । मानिसले मौरी पाल्छ र बदलामा मौरीको घारबाट
टपटप मह चुहुने चाका झिक्छ । र्सप र विच्छीले झैँ मौरीले
अरुलाई तर्साउने, दुःख दिने वा डसेर मार्ने काम गर्दैन
। तैपनि मौरीले आफ्नो रक्षा गर्नखोज्दा उल्टै ज्यान
गुमाउनु पर्ने किन ? आफ्नो सन्तानको लागि संगालेको मह
जोगाउनु तिनीहरूको अधिकार होइन र ? यो त मौरीमाथि अन्याय
भएन र ?
उनको कुरा सुनेर आमा खै कुन्नी भन्दै भान्छातिर लागिन्
। जाडोको बिदा सकिएपछि स्कुलमा गएर यो कुरा पत्ता लगाउनु
पर्ला भनेर कुसुमले चित्त बुझाइन् ।
२०६० माघ ८ गते
नवयुग मासिक, वर्ष १४, अंक ५, २०६० चैतमा प्रकाशित
।
माथि
मूल पृष्ठमा जाउँ
|